Siguro marami sa inyo ay nakaranas na ng lungkot at pagkabalisa. Ngunit paano ninyo malalaman kung kayo o kaibigan ninyo ay “depressed” na nga? Ito ang mga palatandaan na pwede ninyong hanapin:
- Labis na pagkalungkot, madaling magalit
- Nawawalan ng interest o kaligayahan sa mga karaniwang gawain o kinagigiliwan na libangan
- Laging pagod, walang energy
- Nagbabago ang gana sa pagkain
- Nagbabago ang oras ng pagtulog, hindi nakakatulog o sobrang matulog
- Hindi makapag-concentrate at hindi makapag pasya
- Nakakaramdam na siya ay makasalanan, walang halaga at walang pag-asa
- Naiisip ang tungkol sa kamatayan o ang pagpapakamatay
Kung mayroon kayong nararamdaman ng ilan sa mga palatandaan na ito, makipagusap kayo sa inyong doktor parang alamin kung depressed nga kayo, at kung ano ang dapat gawin.
Anong Say Mo?
- Agree ba kayo sa tatlong sanhi ng depression at anxiety na nadarama ng mga OFW?
- Mayroon pa bang ibang dahilan na nakaka-contribute sa pangangamba ng isang OFW?
- What do you find helpful to you when you’re feeling stressed out or sad?
- Anong payo (advice) ninyo sa ibang OFW when they feel stressed out or very sad and homesick?
Register and submit your stories to us
_______
Ask questions; share your thoughts, feelings and experiences. Click on "Magtanong sa Doktor", or "Magtanong sa Psychologist" or join the e-PinoyTalk forums. Submit your thoughts and questions on this article by simply clicking on the word "comments" just below. Stay in touch!
Hindi ka nagiisa... One. Filipino. Never Alone.
_______
Ask questions; share your thoughts, feelings and experiences. Click on "Magtanong sa Doktor", or "Magtanong sa Psychologist" or join the e-PinoyTalk forums. Submit your thoughts and questions on this article by simply clicking on the word "comments" just below. Stay in touch!
Hindi ka nagiisa... One. Filipino. Never Alone.
_______
12 comments:
Oo agree ako sa tatlo sanhi na nararamdaman ng maga OfW dahil ito rin ay aking naranasan ng ako ay magtrabaho sa ibang bansa.Lalo na sa kakulangan sa pagtulog at sobra sa pagtrabaho.. Don mo din mararamdaman ans pagkahomsick..
Sa aking karanasan bilang OFW ay talagang mahirap,naroon ang makaranas ka talaga ng pag ka luongkot sa buhay,hirap ng pag tratrabaho,at ang higit sa lahat ay ang mapalayo ka sa mga mahal mo sa buhay,mahirap.Sacrifices talaga ang kailangan,para maibigay mo lang ang ginhawa sa iyong familya.Kuna kaya san sa mga OFW na nag hihirap mag trabaho,huwag sana nating sasayangin ang mga pag hihirap natin,para sa ating magandang kinabukasan.....
One of the things that has been helpful for me is the church community. Sa simbahan marami kang makakasamang katulad mo. Every Sunday nakikita mo na puno ang simbahan. Marami rin silang mga activities na nakakatulong sa paglulutas ng aking kalungkutan.
Migrante, nakikita ko na para sa iyo ang pagka homesick mo ay lumalala dahil sa kabigatan ng trabaho. Ano ang mga ginawa mo na nakatulong sa mga panahon na ito?
Loyola,
Marami yatang OFW ay ganito rin a pag-iisip. Na ito ay isang pagkakataon na huwag dapat sayangin. Kailangan tiisin ang mga paghihirap. Sapagka't lahat na ito ay para sa pamilya!
Pinaytraveler,
What you say is true. The church and it's community offer one of the best sources of comfort and support.
Totoo noong una ko dito sa hongkong talaga sobra ang aking pangungulila sa aking pamilya lalo na paghirap ako sa trabaho sila ang naiisip ko. Pero hinde nagtagal unti unti ako nasanay nawala ng paunti unti ang aking pagkahomsick, dahil twing holiday ko nakakausa at nakikita ko ang aking pamilya through internet kaya parang malapit na rin sa akin..Nakisalamuha ako sa kapwa ko mga pilipina kung may gawain sila inaatenand lalo na sa mga simbahan sumasama ako,,kaya naman nalibang ko ang aking sarili nawala ang aking pagkahomesick..
Migrante,
Mahirap talaga sa umpisa, nguni't nakikita rin sa sagot mo na ikaw ay nakahanap ng mga paraan upang malutas ang iyong pagkalungkot. Itinulak mo ang sarili mo, at ipinakita mo dito and lakas ng loob mo.
In our church the members of the choir are all filipinos. After the mass we all stay in the garden in front of the church and make chismis or just get together. Sometimes they organize activities. I like taking part in these activities. After that I go home with my housemates and we cook filipino food!
pinaytraveller,
There was an article written some time ago by a filipino catholic priest who was visiting Rome and who attended mass in one of the small parishes there. He said that when the choir started to sing, they sounded "like angels". Curious to see who they were, he turned around and noticed that all of them were Filipinos!
For me missing my family was of course the hardest part. The next thing that I found very difficult was the food. The food here in Malaysia is so HOT! I have been here now for almost a year and I go to the market and am able to cook my own food already. But I am looking forward to going home and sometimes I dream of my wife's pinakbet!
Mar,
What you say is very true. When we are away from home, we miss all those little familiar things that we may not even have given second thoughts about when we were home. We remember our favorite foods, the pinakbet, the lowly pan de sal, the suman. And when we remember these, we can become homesick and sad or nostalgic but comforted by the memory.
Post a Comment